Proeven in een oude spuitcabine.
De dag van de Ambachten voerde ons naar Dilbeek, waar Erik zijn geliefde brouwersstiel rustig en zelfvoldaan aan de bezoekers voorstelde. De brouwerij straalt nog een toffe hobbysfeer uit en hoewel de merchandising origineel doordacht en verzorgd is, is het duidelijk dat deze zaak geen grote commercie beoogt.
De brouwerij is leuk opgevat met een traditionele cascadeopstelling. De inox ketels pronken in het hart van het brouwzaaltje dat een eerder nonchalante indruk nalaat. De bezoekers zijn geïnteresseerd en stellen leuke, maar voor ons overbodige vragen.
Al vlug vatten we post aan een oude cafétafel, geposteerd in een oude spuitcabine. De elementen, eigen aan de cabine vermengd met typisch Vlaamse caféattributen geeft een leuke, soms wat onwennige aanblik.
Een Boerke blond staat te pronken en verleidt ons met een fris hoppig parfum. De smaak is neutraalzoetig en vloeit o zo heerlijk droog en hopbitter uit. ‘Goe poeier’ noemen wij zoiets in de volksmond.
Het donkere broertje mag zijn troeven aan onze zintuigen uitspelen. Opnieuw wordt onze neus verwend door hoppigheid, niet zo fenomenaal als bij de blonde, maar dat is niet abnormaal. We ontwaren een lichte kruidigheid en een zweem van caramel en gebrande mout. De smaak is zeer lichtjes zoetig. Het geheel doet mij denken aan die oude zwarte drop. Ook dit bier vloeit droogbitter uit.
De twee geproefde bieren stonden op punt en vooral de blonde versie kon ons zelfzeker met haar eenvoudige maar overweldigende smakenpallet overtuigen. Als ik koning was, dan was brouwerij Angerik -met deze kwaliteit- mijn hofleverancier.
