Hier Stroomt het Bier !

En het verhaal van Pauwel Kwak.

De Oost-Vlaamse bosgemeente Buggenhout is nog twee familiebrouwerijen rijk: De Landtsheer met haar ‘Malheuren’ en Bosteels, bekend van Kwak en Karmeliet.  Deze laatste brouwerij had ik nog niet bezocht en ik was dan ook blij, te laat als ik was, dat ik de aanwezige Lambikstoempers nog samengetroept zag op het binnenplein.

Via een metalen poort betreed ik het erf.  Links van mij torenen oude brouwerijgebouwen boven mij uit, rechts lijken mij die oude koetsen al wat sympathieker, maar het mooie brouwershuis voor me, staat duidelijk het liefst in het middelpunt van de belangstelling.  Het geklasseerde gebouw (1859), zo vertelt de gids, werd ontworpen door de Gentse architect Louis Minard (cfr. Minardschouwburg, Gent).  Strakke lijnen en symmetriek typeren zijn laatclassisistische stijl.  Het interieur bevat prachtige salons, die momenteel een stevige restauratiebeurt krijgen.

De koetsen (o.a. een Landauer), allen gebouwd eind 19de, begin 20ste eeuw, zijn nog steeds in gebruik en zijn uiteraard een dankbaar promotie-instrument.  Er staan koetsen voor personenvervoer of voor goederentransport.  Cafés werden van bier voorzien met een ‘lintworm’, een koets met daarop 8 achter elkaar geschakelde vaten.  Allen zijn ze getooid met het typische ‘Kwak-glas’.

Pauwel Kwak, zo genoemd naar zijn pompeuze figuur, was herbergier van afspanning De Hoorn in Dendermonde.  Toen de Codex Napoleon van kracht werd, zag Pauwel zijn inkomsten dalen: koetsiers mochten volgens deze nieuwe burgerlijke wet hun gespan niet verlaten terwijl hun passagiers bier nuttigden in de herberg.  Daarop liet de inventieve Pauwel Kwak een glas blazen dat in een houder, bevestigd aan de koets, kon geplaatst worden.  Het koetsiersglas was geboren.

Zo interessant het eerste deel, zo teleurstellend het tweede.  Een brouwerijbezoek, zonder de eigenlijke brouwerij te mogen betreden …  In een flits werden we langs het brouwerijgebouw en de oude mouterij (“Den Ast”) met drie torenhoge moutsilo’s geloodst.  De huidige renovatiewerken stonden niet toe het brouwerijgedeelte te betreden.  Toch zou er nog dagelijks (niet in het weekend) gebrouwen worden.  We fronsten de wenkbrauwen en lieten ons lijdzaam meeleiden naar de gistzaal en nadien ook de bottelarij.  Tijd om onze teleurstelling weg te spoelen.

---

“Zalig zijn zij die veel bier gebruiken
Zij zullen voor de Heer verschijnen
Met dunne benen en dikke buiken” 

---

Op de mooi gerenoveerde zolder van één van de bijgebouwen mochten we Kwak, Karmeliet Tripel en Deus degusteren.  Het koetsiersglas, nu met platte onderkant, mocht niet ontbreken om de amberkleurige Kwak te degusteren.  Een licht fruitig, moutig aroma met kruidige toetsen leidt naar een wat zoetige smaak (achterliggende impressie van banaan) met een bitterige nasmaak.  Het driegranenbier Karmeliet (gerst, tarwe en haver) geeft ook vooral moutige impressies en een duidelijk citrusaroma.  Deze citrus vinden we ook in de lichtzoetig moutige smaak terug.  Het bier is wat droger dan haar amberkleurige broeder.

   

 

Het champagnebier Deus wordt geschonken in -hoe kan het ook anders- een champagneglas.  Het in België gebrouwen bier wordt getransporteerd naar de champagnestreek alwaar het de champagnebehandeling krijgt, van ‘remuage’ tot ‘degorgement’.  Ik ontwaar vooral een sterke kruidigheid en ik vraag me af of het komt door een daadwerkelijke kruidengift of door smaken veroorzaakt door de gisting.  De weelderige kruidentuin brengt vooral appel en kardemon in mijn gedachten.  We zijn het er bijna unaniem over eens dat dit bier de smaakverwachtingen niet inlost.  De vele vragen die we stellen blijven onbeantwoord.

Als toemaatje krijgen we nog ‘Prosit’ te proeven, een pils voor de lokale markt.  Het is wat moeilijk om de smaakpapillen af te stemmen na drie wat zwaardere bieren, maar toch denk ik te mogen spreken over een aangename moutigheid die mooi in balans is met de bitterheid.