Hier Stroomt het Bier !

Nieuwe brouwzaal verdubbelt capaciteit.

Het tijdschrift De Zytholoog nr. 17 pakte uit met een prachtig dossiertje over brouwerij Sint-Jozef.  Jef van den Steen beschrijft de brouwerij an sich, terwijl Casimir Elsen zich verdiept in de geschiedenis en Fons Minne de etiketten onder de loep neemt.  Han Hidalgo (Biercuisine) verwent ons in de marge met een receptje met Sint Gummarus Dubbel.  Vorige week zondag zette brouwerij Sint-Jozef de deuren uitzonderlijk open voor het grote publiek en die afspraak misten wij niet.  In het spoor van enkele van onze bierhelden zythologen …

  

Het is een dik half uur wachten voor we toegelaten worden in de brouwzaal: het succes van deze opendeurdag is enorm en de rondleidingen met telkens (té) grote groepen lopen vertragingen op.  De duistere brouwerijgebouwen staren ons aan als oude industriëlen: sommigen kreunen onder de slijtage van 70 jaar dienst.

Rob Van Distel, commercieel directeur, verwelkomt ons en krijgt voor het aanvatten van een nieuwe uiteenzetting nog snel een Pax Pils toegeschoven door Jef Cornelissen jr.  Deze jonge economist belichaamt de vijfde generatie in deze familiebrouwerij.  Vanuit de brouwzaal kijken we uit over een plein dat weldra een nieuw gezicht en een nieuwe naam aangemeten krijgt: het Kim Clijstersplein.  Ook de brouwerij zal wat opgeknapt worden en het uitzicht van het plein grotendeels blijven beheersen.

 

 

Naast de oude brouwzaal werd een nieuw brouwgedeelte vrijgemaakt waar twee Duitse tweedehands ketels staan te blinken.  Om de ruimtes te verbinden werd er een opening gemaakt in de vorm van een brouwketel.  De nieuwe brouwzaal heeft nog geen vloerbetegeling: houten planken doen voorlopig dienst.

Vroeger werd slechts gebruik gemaakt van twee ketels: het beslag werd overgeheveld naar de filterkuip die op haar beurt het wort opnieuw naar de eerste ketel stuurde om aldaar te koken.  De oude filterketel werd bedankt voor bewezen diensten.  De filtratie gebeurt nu, net als het koken, in de nieuwe ketels.  De brouwcapaciteit (vroeger zo’n 60 000 hl) kan verdubbeld tot bijna verdrievoudigd worden.

Een smalle steeg drijft een wig tussen het brouwhuis en de rest van de brouwerij.  In de gistzaal pronken 9 cilinderconische tanks (telkens 500 hl) boven onze hoofden.  De eigen gist kan tot 12 generaties gebruikt worden.   De lage gisting neemt zo’n 12 à 13 dagen in beslag, de hoge gisting stelt het met 4 of 5 dagen.  Na filtering wordt het bier overgepompt naar de lagertanks.

De bottelarij haalt een maximumsnelheid van 16.000 flessen per uur.  Flesformaten tot 1 liter worden hier afgevuld.  Rob toont ons een 66 cl. fles Pax Pils, bestemd voor de export naar Cambodja: wekelijks vertrekken hier twee vrachtwagens met bier bestemd voor dit Aziatische land.  Aankoopprijs voor zo’n fles aldaar toegekomen: rond 2 dollar.

Brouwerij Sint-Jozef is bekend van Pax Pils en Ops-Ale (sinds kort officieel erkend door VLAM als streekproduct), van Kriekenbier, Bosbier en Bokkereyer en van Sint-Gummarus Tripel en Dubbel.  In samenwerking met brouwerij Martens hebben ze ook de Limburgse Witte in hun gamma.

In de aanpalende taverne ‘Brouwershuis’ mochten we een Sint-Gummarus Tripel van het vat degusteren.  We ervaren deze goudblonde tripel als vrij zoet.  Pas nadat het bier wat opgewarmd is, komt een wat grassige bitterheid opzetten.  De taveerne zelf is een aanrader met een mooi decor en -ondanks de enorme drukte- een heel hartelijke bediening !

Meer foto’s ?  Klik op het plaatje !